Wat doe je dan eigenlijk?

... als gedragstherapeut voor honden

‘O wat leuk! Dus je traint honden?? ’

‘Dus je bent een soort hondenfluisteraar!’

Hoe vaak ik deze spontane reacties niet hoor …

Veel mensen denken dat je leuk honden aan het trainen bent, of magische dingen met honden doet. Maar eigenlijk help ik vooral eigenaren met hun hond. En via hen de hond. Een hond kan immers zijn gedrag niet zelf aanpassen – óók niet als ik hem train of het hem ‘influister’.

En, wanneer ik me alleen richt op het trainen van de hond, weet ik zeker dat het probleem daarmee niet – blijvend - wordt opgelost. Er zijn altijd onderliggende factoren, omstandigheden, die maken dat een hond doet zoals hij doet. Daarom begin ik altijd met een uitgebreide intake, bij de eigenaren thuis. 

Niet alleen stel ik vragen over de hond en het probleem - hoe het kwam en wat er gebeurde -, maar ook over allerhande zaken die in eerste instantie wellicht niets met het probleem te maken lijken te hebben. Zoals: waarom koos men voor dit ras/deze hond? Hoe was zijn jeugd? Hoe gaat men met de hond om? Hoe is het voor de hond, hoe is het voor het gezin? De leefomgeving is vaak relevant, hoe woont de hond? Hoe is de dynamiek binnen het gezin? En, vergeet vooral niet de factor gezondheid: hoe zit de hond in zijn vel? Als gedragstherapeut moet je een goede kijk hebben op hoe een gezonde hond eruit ziet en zich beweegt. Dikwijls blijkt pijn of ongemak (mede) oorzaak te zijn van angst of agressie.

Vaak speelt frustratie, onmacht of verdriet bij eigenaren, én de hond, een rol. Dat is niet zo gek, men is immers meestal dol op elkaar en leeft intensief samen. Dat samenleven is vaak anders uitgepakt dan hoe men het voor ogen had bij de aanschaf van die schattige pup. Waar ging het mis?

Regelmatig word ik pas gebeld op het moment dat men al radeloos bij de dierenarts stond om de hond een spuitje te laten geven. Maar dierenartsen laten, als het goed is, niet zo maar een gezonde hond inslapen. Aan mij de ‘eer’ hier nog gedegen onderzoek te doen: hoe staat het met het welzijn van de hond, en zijn omgeving? Is er een groot risico? Kan er nog positieve verandering plaatsvinden bij deze hond? Binnen dit gezin? Is herplaatsing een optie? Samenleven met, of in de buurt leven van een hond die een groot - potentieel - gevaar is, is bijzonder stressvol en belastend. Je moet als KGTer een goede risico-inschatting kunnen maken. Je beslist over leven en dood! Dat doe je niet ‘even’, en gaat niet in je koude kleren zitten.

 

Anders dan veel mensen nog steeds denken, is het gedrag van de hond maar tot bepaalde hoogte trainbaar. Dit heeft o.a. met het ras en het individuele karakter te maken. Je kan van een Mops geen Border Collie maken, en van een zacht type  geen harde jongen. En dat geldt tevens voor hun eigenaren, ook zij zijn maar tot bepaalde hoogte 'maakbaar'.

Wanneer je dus alleen de hond 'aanpakt' en niet aan onderliggende factoren werkt, en/of verkeerde adviezen geeft, zal niet alleen het probleemgedrag weer steeds de kop op kunnen steken, maar is de kans groot dat er ook andere problemen ontstaan. Wellicht nóg ernstigere...

Tegelijkertijd heb je als gedragstherapeut óók je eigen normen, waarden en ethische grens. (Daarover een volgende keer meer.)

Inzicht verschaffen is het allerbelangrijkste; wat heeft deze hond nodig, wat hebben zijn mensen nodig, en waar liggen de gezamenlijke mogelijkheden en de grenzen. Het is maatwerk. Een goede gedragstherapeut geeft heel specifieke uitleg en adviezen, met niet alleen oog voor het welzijn van de hond, maar ook voor iedereen in zijn leefomgeving - mens en dier.

Gelukkig lukt het meestal om een mooie, positieve, en blijvende verandering te bewerkstelligen, voor de hond en zijn eigenaren. Dat maakt voor mij het vak van de gedragstherapeut voor honden(eigenaren) tot een enerverend, maar prachtig beroep.

 

 

Nb Je begrijpt nu wellicht dat het beroep van gedragstherapeut niet iets is wat je gewoon maar ‘even’ doet omdat je van honden houdt, je hebt hier een gedegen en erkende opleiding voor nodig op hbo-niveau. Blijven bijscholen is essentieel - er zijn continu nieuwe (wetenschappelijke) inzichten. Kennis, inzicht én ervaring maken dat je steeds beter wordt in je vak.