Op internet vind je genoeg richtlijnen voor waar een goede hondenschool aan moet voldoen. Tóch blijven er behoorlijke verschillen tussen hondenscholen en trainers bestaan, met name in hun visie en methode. Welke is nu goed en welke fout?
Inzichten veranderen
We weten al heel lang dat honden/mensen, dieren in het algemeen, hun gedrag meestal aanpassen door de gevolgen die ze ervan ondervinden.
We weten ook al heel lang dat straffen, door middel van pijn en schrik, maakt dat de hond bepaald gedrag, in bepaalde context, stopt. Omdat pijn en schrik, en dat wat het veroorzaakt, de hond angst bezorgt.
We weten óók dat bepaald gedrag toeneemt als het wordt
beloond door dat waar het individu – op dat moment - behoefte aan heeft. Dat
zijn voor de hond prettige dingen, zoals eten, aandacht, (na)jagen en spelen.
Inmiddels weten we ook dat de visie – honden willen altijd de baas worden, dus moet je ze met geweld onder de duim houden –, welke men als leidraad voor de opvoeding/training nam, achterhaald is*. Mede daarom trainen steeds meer hondenscholen tegenwoordig volgens ‘de positieve methode’, door te belonen met leuks/lekkers, en vaak het negeren van ongewenst gedrag.
Inmiddels weten we ook dat de emotionele systemen bij honden net zo werken als bij ons, en zij dus gevoelens net zo kunnen ervaren. Niet alleen vanuit basale emoties zoals angst of boosheid, maar bijvoorbeeld óók vanuit liefde en verdriet. Deze emoties kunnen niet alleen per moment veranderen, er is ook een bepaalde ‘basisstemming’ - een hang richting meer positieve of negatieve emoties -, die voor ieder individu anders is.
Dat geldt ook voor behoeftes; zo heeft de
een meer behoefte aan liefde, spel of aandacht, maar vindt een ander het ‘fijn’
om sluimerende boosheid te kunnen uiten of bijna dwangmatig controle te willen
houden - wellicht uit onderhuidse angst.
Dit alles komt voort uit erfelijke aanleg, opvoeding, opgedane ervaringen,
ziekte en ongemak, en dus de werking van de hersenen (emotionele systemen,
hormonen etc.). Hoe dit allemaal exact in elkaar zit? De geleerden zijn
hierover nog lang niet uitgeleerd, laat staan wij.
Objectief en subjectief
Terug naar die hondenschool en trainers: welke is dan goed of fout? Objectief bezien kan je stellen dat een hondenschool/trainer die goed
is opgeleid, werkt middels de nieuwste inzichten, goede kennis en inzicht heeft,
veel ervaring met diverse types honden heeft, en deze materie goed over kan brengen
op de eigenaren, een goede hondenschool/trainer is.
En toch blijven er die diverse scholen, trainers en methodes
… waarvan er een heleboel het predicaat 'fout' of 'slecht' zouden kunnen krijgen.
Dit komt dat doordat de eigenaar bepaalt waar en bij wie wordt getraind, en niet de hond. Die eigenaar, met zijn/haar eigen emoties, stemmingen, behoeftes én verwachtingen, bepaalt voor welke school en trainer wordt gekozen. Is de eigenaar teleurgesteld in zijn hond of boos of gefrustreerd dan bestaat de kans dat hij/zij een andere keuze maakt dan wanneer hij/zij verliefd op of vertederd is door de hond.
En hij of zij beoordeelt vervolgens of een school of trainer ‘goed’ is.
Dus ook al weten we dat bepaalde visies en methoden ‘achterhaald zijn’ of ‘het allemaal hondvriendelijker kan’, als de uitstraling/verwachtingen die een school/trainer wekt niet past bij de behoefte van de eigenaar, op dat moment, gaat de eigenaar er al niet heen. En als de behoefte van de eigenaar bij die school of trainer vervolgens niet of onvoldoende wordt vervuld, wordt de school/trainer als ‘niet goed’ beoordeeld.
'Goed' is dus subjectief.
Ook al zou de hond wellicht een
andere keuze hebben gemaakt… zijn eigenaar bepaalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten